HaberTürk yazarı Fatih Altaylı, yoğun bakımda bir müddettir tedavisi süren Sabah gazetesi yazarı Hıncal Uluç için “Asıl konuşmamız gereken bu kadar vasat, kibirli, faşist, beleşçi, bencil ve herkesin ortak nefretini kazanmış bir adama yıllarca yazı yazdırılması, abilenilmesi, yaltaklanılması olmalı. Köşe yazarlığında ‘ne olunmaması gerektiğinin’ simgesiydi.Tam da hak ettiği üzere uğurlanıyor!” yazan gazeteci Cüneyt Özdemir’e cevap verdi.
“Haddimi aşacak bir kıymetlendirme yapmak istemem ancak yeterli bir gazeteciydi” diyen Altaylı, “Gençliğinde öncü idi. Bakmayın artık kendisini küçümseyenlere. Erkekçe üzere efsane bir mecmuayı yaratmıştı. Gelişim Spor üzere Türkiye’nin en güzel spor mecmuasının yayın direktörlüğünü yapmıştı. Spor yazarlığına da, köşe yazarlığına da yeni bir yaklaşım getirmişti. Âlâ yahut berbat. Ona ben karar veremem. Fakat bana uymayan çok istikameti vardı. Dostlarına çok makûs davranır, en sert, en acımasız tenkitleri dostlarına yöneltirdi” dedi.
Altaylı, “Bir sürü uygun tarafı, bir sürü yanlışı vardı. Hepimiz üzere. Ama en büyük ayıbı Defne Joy Foster’e yapmıştı, ‘Su testisi su yolunda kırıldı’ diyerek. Eski Hıncal Uluç o lafı söylemek bir yana söyleyeni yerden yere vururdu. O gün anladım ki, ‘Yaşlanmış, artık bırakması lazım.'” dedi.
Altaylı şu sözleri kullandı:
“Şimdi bakıyorum da, ağır bakım yatağında herkes gerisinden sallıyor. Hayatta iken hakkında çok olumsuz şey yazmışımdır, çok eleştirmişimdir. Lakin artık susarım. Sıradan insanların öfkesini, eleştirisini anlarım da, bizim meslek erbabının karşılık verebilecek konumda iken Hıncal Abi deyip, mevt döşeğinde iken gömenini hiç ancak hiç anlamam.
Hele sen Sevgili Cüneyt. Sen hatırlar mısın bilmem ancak ben dün üzere hatırlıyorum. Zannederim 1991 yılıydı. Sen 32. Gün’de yeni başlamış genç bir muhabirdin. Sabah Gazetesi’ne, Hıncal Uluç ile röportaja gelmiştin. Seni birinci görüşümdü. Bir meslek büyüğünle röportaj yapıyor olmanın heyecanı içindeydin. Elbette Hıncal Uluç da o günkü Hıncal Uluç değil. Sen de o günkü Cüneyt Özdemir değilsin. Lakin söyle bana sevgili dostum. Yazdığın o satırlar, sahiden içine sindi mi!”