Geçtiğimiz yıl 6 Şubat’ta yaşanan zelzele felaketiyle hayatları alt üst olan ailelerden biri de İskenderun’da yaşayan Erkol ailesiydi. Güldane ve Ömer Erkol 13 yıllık evliydi. Tek çocukları Mehmet Mustafa’ydı. 42 yaşındaki Güldane Erkol İskenderun Sanayi ve Ticaret Odası’nda memur, 46 yaşındaki Ömer Erkol ise medikal kesiminde protez ve sıhhat eserleri satan, İskenderun’da yardımseverliğiyle tanınan bir esnaftı. Ömer Erkol enkaz altında kalarak hayatını, oğlu Mehmet Mustafa ise sağ bacağını kaybetti. Güldane Erkol, geçtiğimiz yıl zelzele sonrası Hürriyet’e “Eşim medikal kesiminde olduğu için çok fazla engelli müşterimiz vardı. Daima üzücü öykülerini dinler ve onlara keder ortağı olmaya çalışırdık. Zelzeleden sonra biz de o acı kıssaların öznesi olduk” demişti.
Güldane Erkol, İskenderun’da yaşadığı acı dolu günlerden sonra oğlunun tedavisi için İstanbul’a geldi. Birlikte kuracakları yeni hayatın birinci adımlarında onlara Mehmet Mustafa’nın halası Elif İnaç el uzattı. Mehmet Mustafa’nın fizikî sıhhati güzele giderken ruh sıhhatinin ilacı ise ‘spor’daydı. O dokunuşu da antrenörü Duran Arslan yaptı. Mehmet Mustafa’nın yüzmeyle başlayan spor macerası antrenörünün yönlendirmesiyle ‘triatlon’a kaydı. Genç sportmen Mudanya’da düzenlenen triatlon yarışında 400 metre yüzme, 8 kilometre bisiklet, 2 bin 400 metre koşudan oluşan parkuru 47 dakikada tamamladı ve birinci sefer katıldığı bu kısımda birincilik ipini göğüsleyerek altın madalya aldı.
YÜZMEDE MADALYA CANAVARIYDI
Mehmet Mustafa’nın annesi Güldane Erkol oğlunun başarılarla dolu spor seyahatini şöyle anlattı: “Mehmet Mustafa afetten evvel jimnastikle ilgileniyordu. Sağ bacağını kaybettikten sonra meskende boş oturup toplumsal medyanın, bilgisayarın içine çok düşmesin diye düşünerek bir spor koluna yönelmesini istedik. Geçtiğimiz yıl yüzmeye başladı. Hayatımızdaki belirsizlikler içinde İskenderun’a geri dönmek de bir seçenekti fakat antrenörü ‘bu çocuk çok yetenekli, lütfen geri dönmeyin, ben onu triatlona hazırlayacağım’ dedi. Bu ortada yüzme idmanlarımızı sürdürdük, müsabakalara katıldık. Bu yarışlardan 5 altın, 21 gümüş, 3 de bronz madalya kazandık.
KOŞARKEN TÜM ACILARINI BIRAKTIĞINI GÖRÜYORUM
Sporla ilgili hayaller kurarken Mehmet Mustafa’nın eğitiminin nasıl süreceği konusunda da telaşlarım vardı. Okulda yaşayabileceği akran zorbalığından da çekiniyordum. Korktuğum başıma okulda değil fakat konutta geldi. Mehmet Mustafa bir devir kayıplarıyla ve yaşadığı zorluklarla yüzleşmekte zorlanmaya başlamış çok içe kapanmıştı. Tam o günlerde Sakarya’da katıldığı okullararası yüzme turnuvasından 5 gümüş 1 bronz madalya ile dönmek ona çok düzgün geldi. Bunu diğer muvaffakiyetler izledi, Bulgaristan ve Bosna Hersek’te Memleketler arası Para Yüzme Yarışları’nda altın madalyalar alınca daha da keyif almaya başladı. Tam bir buhranın eşiğindeyken bir anda neler başarabileceğini gördü. Psikoloğumuzda; ‘kaybettiklerinin yerine çok hoş bir telafi koydunuz o da spor’ dedi.
‘KOŞMAYI ÖZLEDİM’ DEYİNCE…
Antrenörünün yönlendirmesi ve Mehmet Mustafa’nın geçmişten gelen jimnastik ve bisiklet ilgisinden ötürü triatlona geçmeye karar verdik. ‘Koşmayı özledim’ diyerek başladı. Lakin bunun için koşu protezine ve sponsora muhtaçlığımız vardı. Aldığımız dayanaklarla 3 buçuk ayda koşu protezini temin ettik. Koşu protezi ‘Mudanya Triatlonu Türkiye Finalleri’nden bir gün evvel yetişti. Alışmak için yeteri kadar vakti olmadan birinci triatlon yarışına katıldı ve bu yarıştan altın madalyayla döndü.
HEM ŞAMPİYON HEM DE AŞÇI
Triatlonda başarılarımı daha da büyütmek için haftada 6 gün 3 saat idman yapıyorum. İdmanların işe yaradığını görüyorum. Katıldığım birinci yarışta, 16 yaşından küçük olduğum için paralimpik kategoride değil M3 kategoride yarıştım. Yani Triatlon Federasyonu bana bir baht tanıdı. Başladığımda denizde akıntı vardı. 400 metreyi tamamlayıp protezimi taktım. Bisiklet etabından sonra bu defa koşu protezimi taktım ve 2 bin 400 metreyi tamamladım. Triatlon o kadar güç bir spor ki bence parkuru tamamlamak bile büyük muvaffakiyet. İpi göğüsleyince duygulandım. İdmanlar derslerime pürüz olmuyor. Gastronomi okumak istiyorum. Vakit buldukça mutfağa giriyorum. Şef bıçaklarım, isimli önlüğüm, tavalarım var. Sporculuk mesleği bir yaşta bittikten sonra kendi restoranımı açmak istiyorum.